13.05–10.08.2022
Instytut Polski w Düsseldorfie
Citadellstraße 7 D-40213 Düsseldorf, Niemcy
artystki: Maga Ćwieluch, Magda Hueckel, Marta Zgierska
kuratorka: Katarzyna Sagatowska
Ciało, namacalny dowód istnienia człowieka w świecie i we wszechświecie. W cyklu życia przechodzi wiele przeobrażeń. Wzrost, dojrzałość, starzenie. W chwili śmierci przechodzi z kategorii podmiotu do kategorii przedmiotu. Oprócz wpływów biologicznych, ciało poddane jest tym mniej widocznym gołym okiem – społecznym, kulturowym. Presja, oczekiwania, kanony piękna, wzorce zachowań. Wszystko to tworzy połączenia, zrosty. Jedne dają siłę, inne tworzą blizny, które są przyczyną licznych dolegliwości oraz komplikacji prowadzących nawet do zagrożenia życia.
Wystawa “Zrosty” prezentuje prace trzech polskich artystek – Magi Ćwieluch, Magdy Hueckel i Marty Zgierskiej, które w różny sposób eksplorują powiązania, jakich doświadcza nasze ciało w świecie wewnętrznym i zewnętrznym. Maga Ćwieluch przygląda się męskiemu ciału, językowi gestów i codziennym rytuałom dociekając, jak głęboko stylizacja i maniera wniknąć mogą w skórę i głębokie tkanki ciała. Magda Hueckel ukazuje ludzkie ciało w kontekście szeroko pojętej natury, pozbawia je antropocentrycznego kontekstu. Rozumie je jako część większej całości, która żywi się ale i jest żywicielem, rodzi się, wrasta, wchłania się, karmi, jest częścią łańcucha. W artystyczne rozważania Hueckel wplata wątki autobiograficzne poszukując uzdrowicielskiego potencjału przyrody. Z kolei Marta Zgierska konsekwentnie używa własnego ciała do wyrażenia refleksji dotyczących tożsamości, kanonów piękna i związanej z nimi presji społecznej. Raz przekształca swój wizerunek w czystą formę, pozbawioną mimetycznej treści i płci. Innym razem poddaje ciało działaniu różnych substancji, by prześledzić mikro zmiany zachodzące w swoim wizerunku lub oddać się w ofierze Pięknu, które uważa za współczesne bóstwo. Odnosi się do rozpowszechnianego w wirtualnym świecie kultu ciała idealnego.
To, co łączy trzy artystki, to fizyczny kontakt z analizowaną materią. Czy to poprzez gesty, jak ręcznie wykonane kolaże, cięcie i ponowne łączenie, czy poprzez poddanie własnego ciała skomplikowanym, czasem bolesnym, eksperymentom. Łączy je także kobieca perspektywa, z której przyglądają się zrostom, jakich doświadcza ludzkie ciało.
Dokumentacja wystawy